Η Ελλάδα έχει υπογράψει διακρατικές συμβάσεις κοινωνικής ασφάλισης με τρίτες χώρες, εκτός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι συμβάσεις αυτές είναι πολύ σημαντικές, διότι εξασφαλίζουν τα δικαιώματα κοινωνικής ασφάλισης των υπηκόων των συμβαλλόμενων κρατών. Αυτό σημαίνει ότι ο χρόνος ασφάλισης, ο οποίος διανύεται είτε στο ένα, είτε στο άλλο κράτος, δεν χάνεται, αλλά συνυπολογίζεται για τη θεμελίωση των αντίστοιχων δικαιωμάτων.

Οι συμβάσεις αυτές διέπονται από τις παρακάτω αρχές:

✓ την αρχή της ίσης μεταχείρισης από άποψη κοινωνικοασφαλιστικής προστασίας των εργαζομένων των δύο Συμβαλλομένων Κρατών,
✓ την αρχή της διατήρησης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των ασφαλισμένων μισθωτών και των εξομοιούμενων με αυτούς και των αυτοτελώς απασχολουμένων σε περίπτωση μεταφοράς της διαμονής ή εργασίας τους στο έδαφος του άλλου Συμβαλλόμενου Κράτους,
✓ την αρχή του συνυπολογισμού των περιόδων ασφάλισης που διανύθηκαν στην ασφάλιση και των δύο Συμβαλλομένων Κρατών, τόσο για τη θεμελίωση του δικαιώματος, όσο και τον υπολογισμό των παροχών,
✓ την αρχή του αναλογικού επιμερισμού των παροχών (δηλαδή επιβάρυνση του κάθε κράτους, ανάλογα με το χρόνο ασφάλισης που έχει πραγματοποιηθεί σ’ αυτό),
✓ την αρχή της ελεύθερης μεταφοράς των παροχών στο κράτος της διαμονής του δικαιούχου.