Σημασία της απόφασης του Δικαστηρίου της ΕΕ σχετικά με τις ώρες εργασίας του στρατιωτικού προσωπικού
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ασχολήθηκε πρόσφατα με το πολύπλοκο ζήτημα του προσδιορισμού της έννοιας του «χρόνου εργασίας» για το προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων, ειδικά σε σχέση με τις περιόδους εφημερίας. Η βάση για την απόφαση αυτή προέρχεται από μια δικαστική προσφυγή που αφορούσε έναν Σλοβένο στρατιωτικό, ο οποίος αμφισβητούσε την πληρωμή του για την εφημερία του κατά την περίοδο από τον Φεβρουάριο του 2014 έως τον Ιούλιο του 2015. Ο στρατιωτικός ήταν υποχρεωμένος να βρίσκεται σε επιφυλακή για συνεχή περίοδο επτά ημερών κάθε μήνα, κατά τη διάρκεια της οποίας ήταν στη διάθεση των προϊσταμένων του, ανεξάρτητα από το αν βρισκόταν ενεργά σε υπηρεσία ή όχι.
Το σλοβενικό Υπουργείο Άμυνας αρχικά αμείβει τον στρατιωτικό για οκτώ ώρες κάθε ημέρα εφημερίας, θεωρώντας τον υπόλοιπο χρόνο ως χρόνο ετοιμότητας και αποζημιώνοντας τον με ποσοστό 20% του βασικού του εισοδήματος. Μη ικανοποιημένος, ο στρατιωτικός ζήτησε περαιτέρω αποζημίωση για τις πρόσθετες ώρες εργασίας εκτός του κανονικού ωραρίου εργασίας, υποστηρίζοντας ότι η διαθεσιμότητά του για εφημερία θα πρέπει να θεωρείται εργασία σύμφωνα με τη νομοθεσία της ΕΕ. Τα σλοβενικά δικαστήρια απέρριψαν αρχικά τους ισχυρισμούς του, γεγονός που οδήγησε σε παραπομπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για έκδοση προδικαστικής απόφασης.
Το Δικαστήριο επιβεβαίωσε ότι η διευθέτηση των ωρών εργασίας του στρατού υπόκειται στο δίκαιο της ΕΕ, τονίζοντας ότι οι ενέργειες που λαμβάνονται για λόγους εθνικής ασφάλειας δεν αποκλείουν τα κράτη μέλη από τη συμμόρφωση με τη νομοθεσία της ΕΕ. Πιο συγκεκριμένα, το Δικαστήριο τόνισε ότι οι στιγμές κατά τις οποίες το στρατιωτικό προσωπικό βρίσκεται σε ετοιμότητα και έχει ελάχιστο έλεγχο του προσωπικού του χρόνου θα πρέπει να αναγνωρίζονται ως χρόνος εργασίας σύμφωνα με την οδηγία 2003/88/ΕΚ.
Το Δικαστήριο επιβεβαίωσε ότι η διευθέτηση των ωρών εργασίας του στρατού υπόκειται στο δίκαιο της ΕΕ, τονίζοντας ότι οι ενέργειες που λαμβάνονται για λόγους εθνικής ασφάλειας δεν αποκλείουν τα κράτη μέλη από τη συμμόρφωση με τη νομοθεσία της ΕΕ. Πιο συγκεκριμένα, το Δικαστήριο τόνισε ότι οι στιγμές κατά τις οποίες το στρατιωτικό προσωπικό βρίσκεται σε ετοιμότητα και έχει ελάχιστο έλεγχο του προσωπικού του χρόνου θα πρέπει να αναγνωρίζονται ως χρόνος εργασίας σύμφωνα με την οδηγία 2003/88/ΕΚ.
Η «Εύνομος» παρέχει πλήρη καθοδήγηση στους πελάτες της για την κατανόηση αυτών των περίπλοκων νομικών λεπτομερειών, ώστε να διασφαλίζεται η τήρηση των κανονισμών της ΕΕ και να προστατεύονται τα δικαιώματα του στρατιωτικού προσωπικού σύμφωνα με την ευρωπαϊκή εργατική νομοθεσία. Η απόφαση αυτή υπογραμμίζει την ανάγκη ύπαρξης σαφώς καθορισμένων νομοθετικών πλαισίων που αναγνωρίζουν τις μοναδικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι στρατιωτικοί, ενώ παράλληλα προστατεύουν τα δικαιώματά τους ως εργαζομένων.
[δημοσιεύθηκε στις 2-8-2023 σε https://www.policenet.gr]
